قدم نویی که نرسید

بهار 92 قرار بود تو بیایی، ای قدم نورسیده من، اما عمر کوتاهت کفاف نداد. بی صدا و آهسته آمدی،بی صدا و آهسته هم رفتی. من ماندم و حسرت تو. من ماندم و اشکهای پنهانم. 

بهار 92 قرار بود که بیایی.

بهار 92